Nia Foes Diary of Thoughts

 Ο Νοέμβριος είναι για τα ποιήματα, τις Ιστορίες και τα διηγήματα που αντανακλούνται σε μια σταγόνα βροχής που κυλά πάνω στο παράθυρο. Ένας αέρας σε αναμονή που ετοιμάζετε να επιτεθεί στις ανοιχτές αισθήσεις μας. Άραγε έτσι ζυγίζω το κόσμο και την αλήθεια? Με τις 5 αισθήσεις η έξη ? Η τις επτά? Πόσο πραγματικότητα είναι αυτή η σταγόνα βροχής ή μήπως αποτελεί ένα «matrix», ένα δημιούργημα του μυαλού μας? Όλοι έχουν την προσωπική τους θεωρεία, με κάθε καλημέρα, καλησπέρα, καληνύχτα. Υπάρχουν δύο μορφές γνώσης, μία γνήσια και μία νόθα. Στη νόθα ανήκουν όλες οι αισθήσεις. Η άλλη μορφή γνώσης είναι γνήσια, που είναι ξέχωρη από αυτή, έλεγε ο Δημόκριτος. Σύμφωνα με τη Θεωρία της Σχετικότητας, το Σύμπαν μας είναι τεσσάρων διαστάσεων. Τα  γεγονότα, οι μορφές και τα σχήματα του κόσμου που μας περιβάλλει, είναι οι προβολές του, οι παραμορφωμένες εικόνες του, πάνω σε έναν ψεύτικο ευκλεί­δειο τρισδιάστατο χώρο που κατασκευάζει η φυσιολογία μας μέσω του εγκεφάλου. Δεν μελετάμε τους γαλαξίες όπως

Σεπτέμβριος 2017.   Το απόλυτο Κενό. Το “ κουτί του τίποτα ”.   Αυτό χρειάζομαι. Θέλω να ξεφορτωθώ τα   κουτάκια, μικρά και μεγάλα, o λα τα βιώματα, όλες τις σκέψεις.   Θέλω να φτιάξω ένα “ κουτί του τίποτα ”.       Δανείστηκα την έκφραση από τα social και του έδωσα αυτό τον ορισμό: ένα μέρος μέσα στο δίκτυο του μυαλού μου που να είναι απλά κενό , άδειο, ελεύθερος χώρος, ελεύθερος χρόνος, χωρίς σκέψη. Να δανείζομαι στιγμές από το μέλλον. Ένα μέρος που θα γίνει η φωλιά του Σεπτέμβρη μου. Τα ρωμαϊκά χρόνια η πρωτοχρονιά ήταν η 1η Σεπτεμβρίου, αργότερα μεταφέρθηκε στον Ιανουάριο.   Τώρα πράγματι αλλάζουμε χρονιά. Ο 9 μήνας κουβαλάει τα συναισθήματα της αλλαγής του έτους, κουβαλαει ένα μυστήριο με το χρόνο. Αλλάζει ο καιρός, αρχίζουν τα σχολεία, ξεκινάμε νέες Ιδέες, νέες δουλειές. Αρχίζουμε να μετράμε πάλι τις ώρες και τα λεπτά, τις υποχρεώσεις και τις εκκρεμότητες που λίγο ξεχάσαμε τον Αύγουστο. Μέσα σε όλο αυτό το κέντημα συνθηκών, ξετρύπωσε η αλήθεια του διαχωρισμού της “ σκέψης